Wat is integratieve kindertherapie?

Met mijn psychologiediploma op zak, behaalde ik in 2016 mijn diploma 'integratieve kindercoach' en in 2017 mijn diploma 'integratieve kindercounselor'. Inmiddels ben ik hard aan het leren om 'integratieve kindermediator' te worden, om uiteindelijk de 'integratieve kindertherapie' te beoefenen. “Maar wat dóe je nu eigenlijk, als integratieve kindertherapeut?” Die vraag krijg ik geregeld, en daar is geen eenvoudig antwoord op. Wat ik ‘doe’ stem ik namelijk voortdurend af op waar een kind last van heeft, hoe hij/zij dit wil oplossen en welke materialen hij/zij daarvoor wil gebruiken. Toch ga ik een poging doen om uit te leggen wat mijn werk inhoudt.

Uitgangspunten

Ten eerste werkt een integratieve kindertherapeut (i.o.) vraaggestuurd en procesgericht. De (hulp)vraag of klacht van het kind staat centraal, en ik stuur zijn/haar proces van de huidige situatie naar de gewenste toestand. Daarbij maak ik gebruik van het beeldenrijk (daar waar de dag- en nachtdromen plaatsvinden), om het zelfhelend vermogen te stimuleren. Volgt u het nog?

Vraaggestuurd en procesgericht.

Als een kind wordt aangemeld, is dat meestal met een klacht die aan de buitenkant goed zichtbaar is. Het ene kind heeft driftbuien, het andere lijkt depressief, sommige kinderen durven niet alleen te slapen, en anderen eten niet. Kinderen kunnen medisch onverklaarbare somatische klachten hebben (buikpijn, hoofdpijn, zindelijkheidsproblemen, etc.), of zich ‘onhandelbaar’ gedragen, angstig zijn, of 'onaangepast’. Geregeld blijkt deze zichtbare klacht een ‘beschermer’ te zijn, die het kind beschermt tegen een naar gevoel dat hij (nog) niet kan verdragen.

Als integratieve kindertherapeut (i.o.) help ik een kind spelenderwijs onderzoeken waar hij zélf last van heeft, welk gevoel of welke overtuiging daaraan ten grondslag ligt en wat hij nodig heeft om dit gevoel te kunnen verdragen, omarmen en integreren. Vaak ligt dat niet zo aan de oppervlakte en kan een kind dat ook niet zo maar bedenken of benoemen. Maar iets in het kind weet precies wat er aan de hand is, welk gevoel of welke ervaring nog niet geïntegreerd is. En daar gaan we naar op zoek. ‘Het kind kan het, weet het en doet het’.

Zelfhelend vermogen Daarbij maak ik gebruik van het ‘beeldenrijk’ om het zelfhelend vermogen te stimuleren. Iedereen die ooit een wondje heeft gehad, kent het ‘zelfhelend vermogen’ van ons lichaam. Bloed zorgt ervoor dat er geen infectie optreedt, er wordt een korstje (beschermer) gemaakt zodat de huid daaronder in alle rust kan herstellen, en als de huid hersteld is, valt het korstje eraf. Soms is een wond echter zo groot dat er een pleister, hechting of zelfs een operatie nodig is, voordat het zelfhelend vermogen het weer kan overnemen.

Met de geest (je psyche) werkt het net zo. Bijna alles wat je ervaart wordt ongemerkt in je dromen (in ‘het beeldenrijk’) verwerkt. Soms is iets wat je ervaart zo overweldigend, dat je meer tijd, rust en slaap nodig hebt om dit te kunnen verwerken. En soms is een coach, counselor, of therapeut nodig, omdat het zelfhelend vermogen even niet genoeg is. Voor kinderen is vrijwel elke ervaring nieuw, en gelukkig kunnen kinderen heel goed spelen en laten ze daarbij hun verbeelding de vrije loop (waardoor ze ook in spel al veel verwerken). Een integratieve therapeut (i.o.) helpt een kind in zijn of haar eigen beeldenrijk onderzoeken wat er aan de hand is, wat er nodig is, en wat een kind aan hulpbronnen heeft om het zelfhelend vermogen weer te stimuleren. We sturen het proces, maar uiteindelijk is het het kind zelf die zijn of haar eigen 'klacht' oplost. Om met een stuk meer zelfkennis, zelfvertrouwen, en zelfwaarde de praktijk weer te verlaten.